رهبر نظامی میانمار روز دوشنبه گفت كه دهها هزار نفر برای اعتراض به كودتایی كه دولت غیرنظامی آنگ سان سوچی را سرنگون كرد ، دهها هزار نفر برای سومین روز به خیابانها ریختند و به همین دلیل رژیم جدید او برگزار خواهد شد و قدرت را به پیروز تحویل خواهد داد.
ژنرال ارشد مین اونگ هلاینگ وی در یک سخنرانی تلویزیونی صحبت کرد ، اولین سفر خود به کشور از زمان تسخیر ارتش دوشنبه گذشته. وی در مورد زمان برگزاری انتخابات چیزی نگفت ، اما باز هم ادعاها را جعل کرد که نظرسنجی ماه نوامبر گذشته توسط اتحادیه ملی دموکراسی سوچی برنده شد.
در پایتخت بهترین، جمعیت معترضین شعارهایی علیه کودتا سر دادند و به پلیس گفتند که آنها باید به مردم خدمت کنند ، نه به ارتش. پلیس با شلیک آب به سمت معترضین هشدار داد که در صورت پراکنده نشدن معترضین می تواند از آتش زنده استفاده کند ، اما اعتراضات بدون خونریزی پایان یافت. در پایتخت تجاری نیز اعتراضات صورت گرفت یانگون و جاهای دیگر تاکنون ، برخلاف سرکوب خونین اعتراضات قبلی ، به ویژه در سال 1988 و 2007 ، که صدها نفر کشته شدند ، تجمعات عمدتاً مسالمت آمیز بوده است.
این ژنرال ها قبلاً سعی کرده بودند که تصاحب قدرت خود را بر اساس تقلب در انتخابات توجیه کنند – که توسط کمیسیون انتخابات رد شد – و قول یک نظرسنجی جدید را داده بودند. مین اونگ هلاینگ این موضع را روز دوشنبه در سخنرانی خود تکرار کرد و گفت که حکومت نظامی “دموکراسی واقعی و منضبط” متفاوت از دوره های قبلی حکومت نظامی را تشکیل می دهد. وی گفت که کمیسیون انتخابات باید اصلاح شود. وی وی را به استفاده از بیماری همه گیر ویروس کرونا به عنوان بهانه ای برای جلوگیری از یک کارزار عادلانه متهم کرد. وی گفت: “ما انتخابات چند حزبی خواهیم داشت و قدرت را به کسی که در این انتخابات پیروز می شود ، طبق قوانین دموکراسی تحویل خواهیم داد.” “من می خواهم از هر شهروند بخواهم که به واقعیت های واقعی پایبند باشد و احساسات خود را دنبال نکند.” او مهلت زمانی نداد ، اما وضعیت اضطراری یک سال طول می کشد.
با بالا بردن سهم در بحران ، رسانه های دولتی قبلاً از اقدام احتمالی علیه معترضین خبر داده اند. درخواست ها برای پیوستن به اعتراضات و حمایت از کارزار نافرمانی مدنی از زمان کودتا قویتر و سازمان یافته تر شده است. این اعتراضات بزرگترین اعتراض ها از زمان انقلاب زعفران به رهبری راهبان در سال 2007 است که در سال های بعد منجر به کناره گیری تدریجی ارتش از سیاست پس از دهه ها حاکمیت مستقیم شد.